Zaterdag 20 augustus

Heel vroeg eruit dus. Nog in het donker de tuktuk in naar de stad. Weer scheuren in die dingen als in een James Bondfilm.
Verder lopend naar de boot. Nu in het schemerdonker weer door de smalle straatjes met alle poep en smerigheid die je weer moest zien te ontwijken...
Bij de boot aangekomen allemaal erin. Het motortje draaide zoals we dat in een echte polderschuit gewend zijn. Eerst een kilometer of wat tegen de stroom in. De stad werd reeds wakker. Op de trappen die nog boven de hoge waterstand uitstaken waren al vele mensen druk met allerlei bezigheden: ritueel baden - kopje onder - het smerige water zelfs opdrinkend - aan het bidden - kleren wassend, tanden poetsend terwijl een paar meter verderop een dode heilige koe voorbij drijft. We voeren ook langs een crematorium waar de armen die de traditionele verbranding met hout niet kunnen betalen worden verbrand. De resten kunnen dan zo in de rivier worden gekiepert...
Een hondert meter verderop de officiele waterinlaat voor het drinkwater voor de omgeving!
Weer teruggevaren. Onze slagvaardige reisleidster moest vervolgens met de schipper weer aan soebatten over de afgesproken prijs omdat er volgens hem een persoon meer in had gezeten. De Indian way of thinking....
Alles toch naar tevredenheid opgelost zeker want hij bracht ons vervolgens weer door de wirwar van smalle straatjes naar het (luxe) hotel waar we de vorige avond een prima diner hadden verorbert.
Ook een heel goed ontbijtje. Het terras lag aan de oever van de Ganges dus de maaltijd werd opgeleukt met onder andere boven ons rondcirkelende roofvogels. Ook door alles wat dan zoal komt langsdrijven. Binnen een kwartier telde ik minstens drie dooie koeien, met daar bovenop van die lijkenpikkende vogels, maar ook het in doeken gewikkelde lijk van een persoon. Het eten smaakte overigens weer best.
Vervolgens weer richting main-street om een tuktuk richting hotel te nemen. Lia wilde eerst nog een paar armbandjes scoren en dat lukte wonderwel op dit vroege uur.
Al voor tienen weer in het hotel. Daar eerst een uurtje aan de verslagen van de vorige dagen zitten tikken en vervolgens de wijk weer in voor een ATM om wat roepies te scoren.
Nog wat eetwerk voor de komende treinreis aangeschaft en toen hadden we nog een hele middag te vullen.
Wij de boeken ingedoken.
Hier in Delhi zijn de allereerste bewijzen van het boeddhisme. Op deze plaats schijnt Boeddha dus tot inkeer te zijn gekomen en zijn teksten te hebben samengesteld, zittend onder een boom die - naar wij hoopten - hier nog steeds zou staan.
Wij dus met twee tuktuks er op af. Wij bestonden deze keer uit Ingrid onze tourleader, Eduard, Johan, Mathijs en ik (Kees). Het was weer een vrij lange rit over een weg die je eigenlijk geen weg kunt noemen. De ene weghelft ontbrak voor 95% en de andere zat vol gaten.
Aangekomen bij de opgravingen een kaartje gekocht. Dit zag er al wat oud uit. We begrepen al snel waarom. I.p.v. het controlestrookje er af te scheuren werd de complete kaart ingenomen en onbeschadigd in een zak geworpen. (Kunnen ze hem nog een keer verkopen - zo werkt dus corruptie bij de onderlaag). Wij wilden graag de kaart terug maar die kregen we pas wanneer we vertrokken......
Binnen dus diverse overblijfselen gezien en een stoepa in schijnbaar redelijke staat. Omdat het weer zo enorm heet was zijn we na 200 meter onder een boom blijven steken. Daar spraken we weer een stel dat we deze vakantie al twee keer eerder waren tegengekomen.
Omdat we van hieruit bijna het hele complex konden bekijken namen we hier nog wat foto's en vluchtten weer snel richting ingang waar we ons neervleiden op het gras onder een boom.
Gezellig keuvelend in de schaduw kwamen diverse zieleroerselen los. Een daarvan: wie kan met rechte benen zijn handen plat op de grond leggen? Lia lukt dit maar bij Eduard zat volgens hem zijn overhemd nogal in de weg.
Dat dus uit en hup: in de poging.
Een en ander was dermate prikkelend dat er terstond een straathond achter Eduard verscheen die bij het zien van dit teefje bepaalde hormonen voelde opspelen. Daar hebben we dus maar snel een stokje voor gestoken!
Hierna weer de kleren in en op zoek naar de ware Boeddha die hier toch ergens in de buurt moest zijn.
In de warmte verschillende plaatsen afgezocht maar e.e.a. niet kunnen ontdekken.
Dus maar weer de tuktuk in en terug naar het hotel om ons op te knappen, want we zouden om 18.15 uur worden opgehaald om naar het station te worden gebracht.
En inderdaad: hoewel we al drie weken in een oude bus met piepende remmen en krakende vering rondreden stond er nu een bus: nagelnieuw en super geveerd en ingericht. Jammer alleen dat het station ongeveer 800 meter verderop lag......
Bij het station aangekomen werden we opgewacht door een groepje dragers. Je kijkt ervan op wat ze meesjouwen. Zowel de tas van mij als die van Lia - die samen toch minstens 35 kilo wegen - werden door twee andere dragers op het hoofd van onze porter getild.
Het groepje dragers vervolgens het station in: trap op, trap af, bocht om, nog meer trappen en het ging ze schijnbaar gemakkelijk af. Wij vertelden ze bij welk stoelnummer we de boel wilden hebben afgeleverd en aldus geschiedde.
Onszelf installeren dus. Op een ruimte van 1.70 meter en de breedte van de trein 8 in te richten bedden. Drie boven elkaar. Eerst een paar uur gezeten en e.e.a. gegeten en gedronken.
Rond 10 uur de ,,bedden'' opgeschud. Moeilijk met van die gladde skai-banken. De schone lakens - die i.p.v. wit de kleur van de Ganges-rivier hadden - een beetje over de bank gedrapeerd. De deken een stukje over de onderbenen, kussentje dubbel gevouwen en pitten maar.......