Dinsdag 2 augustus

De wekker op 5.45. Het ontbijt was al om 6.15 en wij moesten om 7.00 uur in de bus zitten. Het zou een lange reis worden van ongeveer negen uur (inclusief rustpauzes). De reis voerde naar de regio Shekhawati. De weg is zo slecht zoals je vaak op tv ziet. Kuil links, kuil rechts, zigzaggend over de weg. Vandaar 9 uur over 280 km.
Na twee uur de koffiepauze. Rond een uur of een een lunchpauze. Dat is hier dus gewoon warm eten. Ik had stukjes kip van de grill - Tandoori-style - maar bij de 1e hap bleek e.e.a. nog half gaar. Terug naar de keuken waar het weer aan de grill ging. Redelijk zwart verbrand maar bijna gaar. Je verwacht dus binnen de kortste keren aan de dunne te zijn.
Lia eet heel verstandig vegetarisch (bijna de helft van alle Indiers doen hetzelfde). Dat vegetarische is hier prima te doen en smaakt soms nog beter dan met vlees.
Weer de bus in en rond half vier een tempel bekeken: Rani Satir. Enorm indrukwekkend. Wel op een gegeven moment de schoenen uit, dus net als op het strand in Benidorm: hard lopend naar een plek waar geen zon op staat. Zeer de moeite waard.
Rond zevenen waren we in ons volgende hotel Fort Manhansar. Dit was een fort van een paar eeuwen oud. Heel veel verschillende kamers en hier en daar geweldig gedecoreerd.
Er vlogen nogal wat grote gele wesp-achtige beesten. Dus de klamboe maar opgehangen. Maar de vin boven bed was van het jaar nul en onder de klamboe stikte je bedat de moord. Zweten, zweten, zweten.
Slechte nacht.